Bąbel ropny

Gorącym tematem w mediach biznesowych, a nawet w mediach głównego ścieku stało się zjawisko negatywnych cen ropy. Oczywiście nie chodziło o każdą ropę i nie w każdym czasie, a jedynie WTI w terminie zapadalności kontraktów. To nie moja bajka więc polecam opracowanie "Pogrom wśród osób inwestujących w ropę" i "Czy rynek ropy zwariował? Nie, to super contango".

Mnie interesuje ujęcie całościowe w kontekście tlącego się kryzysu i tektonicznych przesunięć geopolitycznych. Tak się przypadkiem składa, że prognozy spadku cen ropy do zera czytałem kilka tygodni temu i jak na razie one się materializują. Nie chodzi tu o jednorazowy zjazd ale o stan trwały, który nie tylko ubarwi materiał biznesowej telewizji śniadaniowej, ale dosłownie wykończy kilku producentów, a przez to i krajów, dostarczając materiału do niejednych wieczornych wiadomości.

Podaż zależy głównie od uzgodnień kartelu i na dziś niby się dogadali, ale się nie dogadali i pompują jak szaleni. To logiczne, jeśli ropa jest tańsza, trzeba jej więcej wydobyć, żeby uzyskać przychód i opłacić koszty stałe (a jednym z kosztów stałych może być społeczeństwo do wyżywienia i dobra do zaimportowania).

Fundamentalnie popyt na ropę spadł, bo gospodarka światowa jest w letargu. Samoloty nie latają, fabryki nie pracują, nawet czołgi z nudów rdzewieją.

Źródło: https://www.eia.gov/outlooks/steo/report/global_oil.php

Nawet jeśli prognoza odbudowy popytu się sprawdzi, pozostanie ropny bąbelek do wtłoczenia w gospodarkę (część tych zapasów będzie m.in. blokować tankowce). Tę prognozę oceniłbym jako optymistycznie V-kształtną. Jeśli warunki nowej normalności będą się przedłużać, popyt może się odbudować ale np. w 80% i nieco wolniej. Wówczas bąbelek będzie rósł, nieznośnie uwierał i dołował ceny miesiącami.

Długotrwałe zejście poniżej kosztów produkcji oznacza masowe bankructwa producentów. Z perspektywy wysokich kosztów produkcji oberwie się łupkom w USA. Ale USA mają zróżnicowaną gospodarkę i drukarkę dolarów — mogę sobie wyobrazić sytuację, w której izolują się, piją swoją ropę po cenie nierynkowej (ale z perspektywy historycznej wciąż akceptowalnej), bankrutów bailoutują, konsolidują i dają kredyty na wieczne nieoddanie.

Producenci z lokalnymi kacykami na stołkach, z gospodarkami wiszącymi głównie na ropie, nie mający rezerw walutowych i złota w banku centralnym będą za przeproszeniem w umazanej czarną mazią dupie. Jeśli ich urzędnicy nie dostaną wypłaty, a w sklepach zabraknie importowanego papu, może być destabilizacja kilku reżimów. I niechybnie będzie tam trzeba zaprowadzić pokój, stabilizację, a może nawet i demokrację?

Zorientowani ćwierkają, że bąbelek zacznie pękać już w wakacje. A gorącym latem zimne piwerko do wieczornych wiadomości wchodzi szczególnie dobrze.